· Dutchi op 3 mtr = 6 meter.
· Secchi op 3 mtr = 7 meter.
· Dutchi op 6 mtr = 7 meter.
· Secchi op 6 mtr = 8 meter.
· Secchi verticaal = 8 meter.
Zie het log voor de details.
Zie alle foto’s van deze duik.
Opmerkingen. Het is vandaag zowaar een prachtige en feestelijk dagje. Remko is vandaag jarig en gaat ook nog zijn 1000ste duik maken. Ik mag mee met de 999ste duik, want hij moet er vandaag dus twee maken. We vertrekken heel rustig en komen uiteindelijk uit op 18 meter. Daar zien we eerst een paling weg zwemmen tussen de blokken klei. Even verder ligt er een snoekbaars. Het is toch wel bijzonder dat je op deze diepte geen lamp nodig hebt. Ik zet de snoekbaars op de foto.
Daarna zwemmen richting de noord en we zien op 9 meter diepte een mooie mistlaag. Boven die mistlaag is de temperatuur toch een stuk hoger. De baarzen zwemmen onder het paviljoen en zijn alles behalve schuw. Tijdens het fotograferen van de palen blijven ze gewoon bij je in de buurt. Op een baars zit op z’n kop zo’n verrekte visbloedzuiger. Ik bekijk de pilaar nu eens goed en de plakken alg beginnen los te laten. Er zitten steeds meer verschimmelde en dode aasgarnalen op de paal en nu zie ik het pas dat de Hydroidpoliepen hiervoor verantwoordelijk zijn (Monster nummer 1). Deze onschuldig uitziende friemeldingetjes op een steeltje zijn dus in staat, om jonge visjes en aasgarnalen te vangen en te verteren! Gelukkig is er een foto gelukt om het aan te tonen.
Maar deze plas herbergt nog meer monstertjes hoor.
Even kijken bij de SETL platen en dat groeit nu ook lekker door. Binnen twee weken tijd zit er op de plaat H126 al weer een soort eistrengen. Ik heb deze al onder de microscoop gehad, maar het is niet echt een eistreng structuur, dus ik tast nog in het duister wat het nu is. De eerste streng die ik op plaat H136 op 20-05-2013 vond zit er namelijk nog steeds.
We zwemmen langs het paviljoen en ik zie een school jonge vis onder mij zwemmen. Er zijn ook weer van die snotjes in het water. Volgens zeggen is er donderdag een algenbloei geweest. De zonnestralen geven het water echt iets magisch. Plots zie ik meerkoetjes rondzwemmen en ik klik een eind weg met de camera in de hoop dat het lukt om te goed op de foto te krijgen, maar ook Brenda heeft ze gezien en filmt ze. Het is een pracht gezicht. Het riet lijkt ook zo mooi, maar die rotzooi ertussen is me een doorn in het oog. Dat gaan we 21 juli even opruimen met de schoonmaakdag. Het fonteinkruid wordt bij de instap steeds hoger terwijl vorig jaar juist het waterpest best hoog stond naast het restaurant. Waterpest heeft er dit jaar niet zo’n zin in.
Ik struin de kant af en ruim wat rommel op. Op een bierfles zit echter een bloedzuiger met kleintjes. Deze zijn mij nog niet eerder opgevallen en dus ontmoeten we monster nummer 2.
Toch heeft het mooie kleurtjes. Bij de instap notabene vind ik twee kaken met tanden van een snoek. Dit zijn toch wel indrukwekkende naalden (Monster 3) Een stuk schedel vind ik ook, maar die is heel fragiel en valt zo uit elkaar. Volgende keer kijk ik toch even anders naar een snoek.
Bij diezelfde instap wemelt het van de aasgarnaaltjes, maar de meeste duikers zullen deze waarschijnlijk niet eens opvallen. Neem eens de tijd om op 1 meter diepte te kijken.
Het bruist van het leven.
Zie het log voor de details.
Zie alle foto’s van deze duik.
Opmerkingen. Het is vandaag zowaar een prachtige en feestelijk dagje. Remko is vandaag jarig en gaat ook nog zijn 1000ste duik maken. Ik mag mee met de 999ste duik, want hij moet er vandaag dus twee maken. We vertrekken heel rustig en komen uiteindelijk uit op 18 meter. Daar zien we eerst een paling weg zwemmen tussen de blokken klei. Even verder ligt er een snoekbaars. Het is toch wel bijzonder dat je op deze diepte geen lamp nodig hebt. Ik zet de snoekbaars op de foto.
Daarna zwemmen richting de noord en we zien op 9 meter diepte een mooie mistlaag. Boven die mistlaag is de temperatuur toch een stuk hoger. De baarzen zwemmen onder het paviljoen en zijn alles behalve schuw. Tijdens het fotograferen van de palen blijven ze gewoon bij je in de buurt. Op een baars zit op z’n kop zo’n verrekte visbloedzuiger. Ik bekijk de pilaar nu eens goed en de plakken alg beginnen los te laten. Er zitten steeds meer verschimmelde en dode aasgarnalen op de paal en nu zie ik het pas dat de Hydroidpoliepen hiervoor verantwoordelijk zijn (Monster nummer 1). Deze onschuldig uitziende friemeldingetjes op een steeltje zijn dus in staat, om jonge visjes en aasgarnalen te vangen en te verteren! Gelukkig is er een foto gelukt om het aan te tonen.
Maar deze plas herbergt nog meer monstertjes hoor.
Even kijken bij de SETL platen en dat groeit nu ook lekker door. Binnen twee weken tijd zit er op de plaat H126 al weer een soort eistrengen. Ik heb deze al onder de microscoop gehad, maar het is niet echt een eistreng structuur, dus ik tast nog in het duister wat het nu is. De eerste streng die ik op plaat H136 op 20-05-2013 vond zit er namelijk nog steeds.
We zwemmen langs het paviljoen en ik zie een school jonge vis onder mij zwemmen. Er zijn ook weer van die snotjes in het water. Volgens zeggen is er donderdag een algenbloei geweest. De zonnestralen geven het water echt iets magisch. Plots zie ik meerkoetjes rondzwemmen en ik klik een eind weg met de camera in de hoop dat het lukt om te goed op de foto te krijgen, maar ook Brenda heeft ze gezien en filmt ze. Het is een pracht gezicht. Het riet lijkt ook zo mooi, maar die rotzooi ertussen is me een doorn in het oog. Dat gaan we 21 juli even opruimen met de schoonmaakdag. Het fonteinkruid wordt bij de instap steeds hoger terwijl vorig jaar juist het waterpest best hoog stond naast het restaurant. Waterpest heeft er dit jaar niet zo’n zin in.
Ik struin de kant af en ruim wat rommel op. Op een bierfles zit echter een bloedzuiger met kleintjes. Deze zijn mij nog niet eerder opgevallen en dus ontmoeten we monster nummer 2.
Toch heeft het mooie kleurtjes. Bij de instap notabene vind ik twee kaken met tanden van een snoek. Dit zijn toch wel indrukwekkende naalden (Monster 3) Een stuk schedel vind ik ook, maar die is heel fragiel en valt zo uit elkaar. Volgende keer kijk ik toch even anders naar een snoek.
Bij diezelfde instap wemelt het van de aasgarnaaltjes, maar de meeste duikers zullen deze waarschijnlijk niet eens opvallen. Neem eens de tijd om op 1 meter diepte te kijken.
Het bruist van het leven.
 |
| Hydroid poliepen zijn geduchte rovers en eten zelfs jonge visjes. |
 |
| Kaken van een snoek |
 |
| Bloedzuiger met kleintjes |