Vandaag was ik vrij en het zonnetje scheen en zodoende ben ik maar even bij de bosplas gaan kijken. Even snorkelen in mijn droogpak met planktonnet en Secchiachijf mee. Op zich viel het naast het paviljoen qua drijflagen erg mee, maar onder water is het nog steeds een groen vlokjesfestijn. Het verticale doorzicht was evengoed 5,40 mtr. Vervolgens een trekje met het planktonnet gemaakt. Op het moment dat ik een potje wil pakken uit mijn zijzak….potjes weg???
Hoe kan dat nou? De klep van de zijzak zit dicht. Ik kijk rond en ja hoor, in de rietkraag valt me het rode en blauwe dekseltje op. Dus potjes weer ophalen en het planktonmonster veiligstellen.
Daarna ben ik nog even de Noordelijke hoek in gezwommen en als ik ineens een dikke wolk blauwalg in zwem ga ik direct weer terug. Gatverdamme wat vies. Op de rand van de grote stenen zit een felblauwe band die de naam blauwalg recht aan doet. Ik wandel na het snorkelen nog even naar die stenen oever toe en maak foto’s. Er ligt een dikke plakkaat blauwalg in de hoek tussen het riet. Je ruikt het trouwens ook best goed. Midden op de plas zie ik een boot, waarvan ik denk dat die van Aquon is die watermetingen doet, maar ik kan er naast zitten.
Eenmaal thuis bekijk ik het planktonmonster nog onder de microscoop. Het betreft de inmiddels bekende blauwalg “Microcystis”. Kortom weinig verandering, maar een feit is, dat deze bloei ook in november 2023 en 2022 voorkwam.
