Door omstandigheden heb ik te lang niet in de Bosplas gedoken. Laatste keer was 9 februari 2025 en het was dus hoogtijd voor een duik. Nu was er weer gelegenheid om te duiken. Dit keer duik ik met Daan en we hebben de scooter mee.
Vanaf de kant zag het water er kneiterhelder uit. De glijbaan en pontons van Mudmasters zijn deels geïnstalleerd op het water en het lijkt ons wel interessant daar even onder een kijkje te nemen. Het eerste stukje bij de stenen groeit het fonteinkruid aardig hoog. Er zijn een paar palen in de bodem geslagen, waarbij er helaas een blok klei is geklieft. Het zicht valt eigenlijk een beetje tegen, maar dat is hier ook niet zo vreemd als er palen zijn geslagen en men bezig is geweest met opbouwen van de stellages. We vinden zelfs de bouwtekeningen van deze stellages op de bodem en die zien er best ingewikkeld uit.
Het zou een gemiste kans zijn om de meetpunten niet te fotograferen en dus scooteren we naar de meetpaal. Wat opvalt is dat Meetpunt mp1 op 3 meter diepte wel veranderd is sinds de vorige duik in februari. Kijk maar naar de laatste twee foto’s van de gehele MP1 reeks.
Zat het in februari nog vol met mosselen, nu zijn die eraf.
Op meetpunt MP2 zijn de mosselen overgroeid en dat geldt ook voor meetpunt MP3
Vanaf dat punt duiken we de diepte in naar 19 meter. Daar is het zicht op 19 meter ietsje minder. Er zijn wel veel aasgarnaaltjes op de bodem te zien.
Daar nemen we een sedimentmonster om te kijken of we daar nog blauwalg in kunnen vinden. Daan geeft mij een buisje en een dekseltje. Dat is ook even een uitdaging om met een scooter tussen de benen deze handelingen uit te voeren. Om nu de scooter los te laten hangen is niet netjes en waait ook extra stof op.
De bruiskoppen blazen volop en van een thermocline of spronglaag is geen sprake. Het is vrijwel een constante 18 Celsius. We komen slechts 1 paling tegen en op een kleiblok zijn eitjes afgezet. Ik denk dat het snoekbaarseitjes zijn die onbevrucht zijn gebleven.
Een aangename verrassing volgt als we via de Noordzijde terug scooteren naar de Sale.
De afgezonken kerstbomen zijn prachtig versiert met zoetwatersponzen!!!
Wat ook opvalt is dat er algmatten op het dek en kajuit van de zeilboot liggen. Dat is een (Bentische) blauwalgsoort, die je in deze periode uitgebreid zult zien.
Het bestaat uit hele fijne draden die dan ook nog kunnen glijden en zowel donkergroen als purper van kleur kunnen zijn. Het is Oscillatoria.
Na een 70 minuten is het mooi geweest en stappen uit het heerlijke water.
Vervolgens neem ik met mijn planktonnet nog een monster, want ook daar zitten groenige vlokjes in.
Dat blijkt snel een blauwalg te zijn met de mooie naam Dolichospermum. Het zijn een soort spiralen die samen de nu zichtbare vlokjes vormen in het water. Deze soort bloeit nu en wordt later overgenomen door een andere soort. Dat is iets wat zich elk jaar herhaald.
Dan was er nog iets bijzonders te zien in het sediment van 19 meter diepte.
Bacteriën komen en vele vormen en toen deze lange bacterie door het microscoopbeeld gleed, dacht ik, tja die kennen we. Beggiatoa.
Wat ik niet wist toen ik de opname versnelde, is dat ie ronddraait en daarbij ook nog een stukje staart verliest. Verder zaten er in de sedimentmonsters nog zwemmende Stentors. Nee, geen Dementors. Dit zijn echt prachtige wimperdiertjes trouwens.
Zoals gewoonlijk koffie en dit keer met zelf gebakken Zuid-Afrikaanse Rusks. Nou ja het was een variant erop, maar die smaakte erg lekker. Je bakt ze en daarna moet je ze drogen.
Ze moeten de hardheid hebben van Cantuccini en dat was nog niet het geval.
Dankje Daan voor de leuke duik!