2024-06-05 GPS duik Oostzijde
Bart merkte al 3 juni op dat het mengsysteem uitstond en dat hij blauwalg in het water zag zweven. Ik informeer bij Rijnland wat er aan de hand is en het blijkt dat het systeem een serieuze storing heeft die niet eenvoudig is op te lossen.
Op 5 juni maakte ik met Jeroen en Dick een duik bij Papa’s Beach House om GPS lokaties van objecten te loggen en met name de twee auto’s.
Inderdaad zien we zoals Bart al aangaf blauwalg koloniën in de waterkolom zweven en het zijn best grote vlokjes ook en daarnaast massa’s zoetwatergarnaaltjes.
Dick wilde graag eerst de auto’s loggen en zo gaan we op zoek. De eerste ligt in het verlengde van de helling waar we via het oppervlak naar to scooteren. Dit wrakje hebben we zo gevonden en en zwemt een dikke paling weg uit de motorruimte. Dick laat de GPS logger naar het oppervlakte stijgen en wacht. Na een minuutje trekt ie ‘m weer naar beneden en een groen knipperend ledje bevestigd dat de GPS fix gelukt is. Intussen kijken we naar de duizenden zoetwatergarnaaltjes. Nog even op zoek naar de auto op z’n kop. Die ligt naar mijn idee ondieper en de waterplanten staan hier hoog. Het is aan te bevelen niet door de waterplanten heen te scooteren, aangezien je dan beter kan zwemmen. Dick seint met zijn lamp. In zijn propellor zit een pluk waterplanten. We zijn uiteindelijk niet in staat om de auto op z’n kop te vinden.
Nou ja dan gaan we maar in Noordelijke richting scooteren. onder de 4-5 meter wordt het zicht beter. Bij de boomstam met het vleesmes er in probeert Dick totaal 4 keer een GPS fix te krijgen, maar het lukt niet. Het ledje blijft rood knipperen.
We gaan verder en duiken even de diepte in. Onder de 15 meter hangt een dikke witte mist, maar de bodem is nog wel licht van kleur. De temperatuur op onze computers komt niet lager dan 14 graden Celsius.
We gaan door toeval weer via dezelfde weg terug en koersen richting Zuid. Prompt komen we uitbij de auto die op de kop ligt!
Dick en Jeroen zien een snoekbaars wegzwemmen die ik compleet mis. Dick doet een poging voor een GPS logging en die lukt wel!
Het wrak blijkt toch wel heel dicht bij de kant te liggen pal voor de instap,
Na de duik weer koffie en koek en lekker slap ouwe hoeren. Het was weer een leuke en vooral gezellig duikie. ondanks een natpak.
2024-06-16 Mengsysteem nog steeds uit.
Het is zondag en ik heb met Bart afgesproken om een duik te maken. Mijn droogpak was dus al een tijdje verworden tot een semidroogpak. Ik heb verschillende malen met Tiptop naden zitten sealen, maar alleen op het tape zelf. Na verschillende duiken bleef het lekken en uiteindelijk vond ik na het afpersen van het pak een groot lek. Zelfs na het dichten van die lek, lekte het nog steeds. Ik werd er zo moedeloos van. Dus die vrijdagavond vóór de duik heb ik ALLE getapete naden compleet afgesmeerd en ook ruim naast het tape. Het leek erop dat het daar gewoon onderdoor lekte. Deze duik zou uitsluitsel moeten geven of dat allemaal zin heeft gehad.
Door schade en schande wordt je wijzer, maar één ding is zeker. Ik koop nooit meer een pak met getapete naden. Dat moet echt gelijmd zijn echter zijn die pakken wel een stuk duurder. Mijn Ursuitje kan voorlopig weer even mee, want het is pas 5 jaar oud.
Het waait hard en golven komen uit Zuidoostelijke richting. Het zonnetje laat zich af en toe zien en er zijn aardig wat duikers. Vorige week was het weekend van de Mudmasters. Zoals elk jaar wordt er een grote glijbaan opgezet en een ponton steiger met palen in de bodem. Kortom een hoop verstoring van de bodem, maar dat is echt plaatselijk. Ik heb trouwens zelf ook meegedaan met collega’s aan de Mudmasters.
De plas wordt nog steeds niet gemengd omdat de storing aan het systeem nog steeds actueel is. Gelukkig is het dan relatief koud voor de tijd van het jaar, waardoor de algengroei wellicht toch vertraagd is.
We gaan eens kijken hoe de plas er nu bij ligt. Ik verwacht een dikke groene soep echter is het niet zo slecht als dat ik dacht. Wel heel veel vlokjes in de waterkolom. We gaan eerst naar de meetpaal op 3 meter diepte. De zoetwatersponzen zuigen de blauwalgkoloniën naar zich toe en houden deze vast. Dan lijken het groene sponzen, maar deze wapper je zo weer schoon. Sponzen filteren ook water trouwens. Op 6 meter diepte zitten ook sponzen, maar die zijn niet groen. Tenminste op deze plek dan. Het kan ergens anders er weer anders uitzien. Onder de 7 meter trekt het zicht open.
We scooteren in Zuidoostelijke richting en de bodem veranderd naar donkergrijs met gelige spinnenweb-achtige draden. We komen uit bij de diepste diffusor (schijf die lucht blaast). Zelfs op 19 mtr groeien daar jonge mosseltjes die leven en zelfs slakkeneitjes, dus qua zuurstof lijkt dat nog wel oké.
De bodem is hier ook donkergrijs en de temperatuur zakt tot 11,9 graden Celsius. Het duurde wel even voordat onze computers uiteindelijk de laagste temperatuur hadden. We haalden de computers van de pols af en wapperen ermee. De sensor zit onder de computer op de mouw en dat is echt niet handig. Die sensor zou eigenlijk aan de zijkant moeten zitten. Bart zijn computer geeft zelfs 11,7 graden aan, maar ja het gaat maar om 0,2 graden. Toch maar weer de tuinthermometer mee. Die reageert binnen enkele seconden op een temperatuurverandering.
De bodem varieert wel van kleur en de dichte mist die we in de vorige duik hadden is er in het diepe punt amper.
Via de schuit die half in de puinwand zit gaan we in Oostelijke richting langs de kleiblokken en puin. Een dikke paling laat zich zien en fotograferen. We zien ook weer duizenden zoetwatergarnaaltjes. De karper die dood naast de luchtslang lag is verworden tot een skeletje.
Op de terugweg is het zicht eigenlijk verrassend goed, maar dichter bij het paviljoen wordt het steeds slechter. Het zeilbootwrakje kunnen we door het stof niet meer zien en ineens zitten we bij de kerstbomen. Er hangen baarseieren in maar echt levensvatbaar zien ze er niet uit. Ik vrees dat we de bomen misschien toch verder weg moeten gaan zetten.
Tijdens ons decostopje zien we veel darmwier op de bodem liggen en jonge visjes zwemmen en garnaaltjes.
Mijn pak is zowaar eindelijk droog gebleven! Bart en ik genieten van een bakkie koffie en worteltjes taart die heerlijk smeuïg in je mond smelt.
Deze duik was ook weer (sorry het klinkt misschien saai) weer super.
Nadat Bart naar huis is gegaan haal ik nog even een planktonmonster die vol met watervlooien en blauwalg zit.
Tijdens het snorkelen in mijn heerlijke droogpak barst de hemel los.
Grote druppels stuiteren op het wateroppervlak en een waternevel vormt zich op het wateroppervlak. Ik sleep het net voort en de regen tikt op mijn kap terwijl ik onderwater kijk in in het groen. Daar wordt je zoooo zen van! Het potje zit vol met watervlooien en blauwalgen. Het betreft de soort Dolichospermum.
Het verticale zicht is 3,20 meter en oppervlakte temperatuur is 17 graden.