Het is een zwoele avond en de plas ligt er rustig bij. Evengoed staat de parkeerplaats vol met auto’s.
Vanaf 14 Augustus gaan ze weer aan Mysteryland bouwen en is de toegang tot het Paviljoen beperkt of zelfs gestremd.
Je kunt altijd nog vanaf Papa’s Beach House duiken natuurlijk, maar hou dan wel rekening met badgasten en zwemmers die niet altijd bedacht zijn op duikers.
Het mengsysteem had er weer een kleine week uitgelegen tussen 17 en 22 juli door een storing. Daar worden de condities onderwater niet beter van en dan met name op verminderd zicht door zoöplankton en fytoplankton.
Martin duikt vanavond mee met Bart, Dick en ik (Axel). Hij is bezig met GUE Scientific diver en de naam Project Baseline was gevallen. Dus we hebben de eer hem wat te laten zien in ieder geval.
We gaan het water in en het is niet super helder als je je hoofd onder water steekt helaas, maar we gaan er wat leuks van maken. Een rondje onderwaterstations. Eerst naar de paal en dan blijkt het toch nog even een hele tour die te vinden, want onder het Paviljoen hangen soms wat bruine wolken. Die zijn daar altijd wel in de zomer en ik heb nog steeds geen idee waar dat vandaan komt. Het zonnetje en kompas zetten mij uiteindelijk weer op het rechte pad en we vinden de paal hoor. Er zitten alweer meer jonge mossels op. Martin gaat de horizontale zichtmeting doen en hij heeft geluk dat het zicht maar 2 meter is. We zakken naar 6 meter en nadat ik foto’s heb gemaakt, doet Martin de tweede meting. 2,5 meter! Op de spons die op het frame groeit, zitten allemaal blauwalg koloniën geplakt. We zakken naar 9 meter en het stalen oog is na 11 jaar doorgeroest. Ik hou het bordje dan maar even vast. Intussen hangen Dick en Bart heerlijk ontspannen de werkzaamheden gade te slaan. Ook 2,5 meter zicht. Nog even een foto van de bodem en dan richting de “Sale” (zeilbootwrakje).
Omdat we zonder onderwaterscooter duiken, wil ik toch rekening houden met mijn buddies en dus niet te snel zwemmen. Ik zwem zo ontspannen en langzaam mogelijk. Het is niet zo dat als ik stop met zwemmen ik een modderkruiper wordt, want ik hoor het mensen al bijna denken. Langs de Caddy naar het wrak waar terwijl de anderen lekker rondkijken ik de standaard foto’s neem. Ik moet alleen even wachten op Bart die de naamplaat van de “Sale” even mooi schoonpoetst. Dan nog even naar het bos, waar nog steeds sponzen in groeien die bedekt zijn met sediment en ook blauwalgkoloniën vasthouden.
Dan weer zo langzaam mogelijk naar station 4 wat het vierkante kwadrant is. Tijdens dat stuk zitten er prachtige heldere lagen bij. Ik vermoed dat het door de mosseltjes komt die het schoon filteren, waarna door de stroming van het mengsysteem de laag verplaatst ofzo.
We zien veel jonge vis en ook hier een daar een pluk waterpest. Watertemperatuur is trouwens ook comfortabel. een graadje of 22.
Na station 4 (tegen de afspraak in) even de diepte in tot 14 meter, waar we schooltjes vis tegenkomen, maar ook wat grotere baarzen. Martin geeft aan dat ie nog 80 bar heeft. Oké dan toch weer pal Noord omdat Dick nog heel graag het bord met de geschilderde vlaggetjes met GPS wil vastleggen. Weer rustig terug, hier en daar een blikje meenemen. Veel jonge posjes die over de bleke bodem zwemmen. Ook wat sporen van slakken of mosseltjes die kriskras over de bodem lopen.
Eenmaal ondieper zien we op het zand duizenden kleine hoornvormige slakjes. Geen idee of dat diepslakjes zijn of Jenkins horentjes. De zanderige bodem ligt ermee bezaaid. Hier en daar ook nog steeds groen darmwier.
Ik zet station 7 (oliedrum) nog even op de foto en nu dan even dat bord zoeken. Dat lukt me ook niet en we raken Bart even kwijt. Even een minuutje of twee zoeken en dan toch maar even naar boven. Ah daar is ie. Dick zegt dat het bord ondieper ligt dan ik aanvankelijk denk en vhij heeft gelijk. Het ligt op 5 meter. Dick laat de GPS stijgen naar het oppervlak voor een locatie fix. We hangen geduldig te wachten tot ie klaar is. Daarna gaan we naar de kant voor koffie en koek.
Eenmaal aan de kant en ja daar komt ie: Dick zegt: “Ik wilde bijna seinen dat je wat rustiger moest zwemmen”. Martin beaamd het ook dat ik zo hard zwem. Voor mijn gevoel kroop ik zowat. Bart vond het ook wel meevallen en zegt direct eigenlijk. Oh nou dan moest je eens met Robin H gaan zwemmen! Die jongen zwemt pas hard :). Dan kan ik ook beamen zeg ik. Die zwemt de gemiddelde onderwaterscooter compleet zoek.
We hebben er grote lol in het was in ieder geval een heerlijke duik ondanks dat het zicht niet zo geweldig was.
Dus na de koffie, een Red velvet muffin moet Dick nog een eind rijden en vertrekt snel. Ook Bart moet ook op tijd thuis zijn. Na een lang gesprek met Martin over het Project, haal ik nog even plankton en een watermonster.
Plankton zit tjokvol raderdiertjes en dat kan betekenen dat er nog steeds veel bacteriën in de waterkolom zitten. Ik kan ze zelfs met het blote oog in het potje zien als bewegend stof. En dan besef ik me wat die bruine wolken onder het Paviljoen kunnen zijn. Zoöplankton misschien! Aan de bovenkant van het potje drijft blauwalg en je ruikt het gas-achtige luchtje.
Ik kan pas de volgende dag het onder de microscoop zien en alle diertjes liggen grotendeels al dood op de bodem. Potje ruikt ook niet echt fris. Evengoed verschilt de situatie met vorig jaar niet veel als het gaat om het plankton, maar het zicht was toen verticaal 5 meter in plaats van 3,8 meter nu.
De onderstaande kaart is mogelijk gemaakt door het toepassen van de GPS Gramper van Dick. Er moeten nog hier en daar foto’s bij.
