Weer : Zonnig, NNO Wind 3 bft
Duikers : Arno, Reinier, Ted, Nico, Axel
Doel : Metingen en foto’s maken van de SETL platen en stations, S-drills.
Duur : 64 minuten.
Lucht temp : 22,0 Celsius
Water temp : 10 Celsius minimum.
Fauna : Kleine afzonderlijke scholen met jonge vis, jonge posjes, Slakjes op bodem,
Flora : Lange fonteinkruiden -> Potamogeton pusillus in bloei, Potamogeton crispus, Draadalgen, Gloeotrichea pisum zit ondiep op veel fonteinkruid. Dat zijn de donkere bolletjes.
Kranswierplantje op 4 meter diepte.
Thermocline: 6,0 mtr
zichtmetingen
· Dutchi op 3 mtr = 2,0 meter.
· Secchi op 3 mtr = 2,5 meter.
Vandaag moet er weer gemeten worden, want ondanks dat meten saai is, is het ook belangrijk. Als ik namelijk het log er op na sla zie ik dat het zicht al sinds 2010, rond de derde week van juli, 2-3 meter is op een diepte van 3 meter.
2010 – zicht 3,0 mtr – Temp. 22 celsius (met beluchting)
2011 – zicht 2,0 mtr – Temp.19 celsius (met beluchting)
2012 – zicht 2,0 mtr – Temp. 22 celsius (met beluchting)
2013 – zicht 2,5 mtr – Temp. 23 celsius (zonder beluchting)
2014 – zicht 2,0 mtr – Temp. 23 celsius (zonder beluchting)
Zo zie je dat er dan toch wel een trend is te bespeuren.
Ted, Nico en ik ontmoeten Arno en Reinier voor het eerst. Twee enthousiaste GUE duikers die via Sanne zijn afgekomen op het trainingsgroepje van GUE Haarlemmermeer.
Robin is er ook, maar die heeft andere plannen en wil lekker relaxed duiken.
Maar voordat we gaan duiken leg ik aan het team uit wat de bedoeling is. Niet alleen meten, maar ook trainen kan simpel gecombineerd worden in een duik. Sterker nog, een zichtmeting doen en het maken van foto’s is feitelijk al een goede training om je backkick en buoyancy bij te houden. Het leek mij voor deze duik ook leuk en leerzaam om onaangekondigde S-drills te trainen. Niet eerst netjes positioneren blablabla, maar gewoon alert handelen als er wat is en niet treuzelen en positie bewaren.
Dan wordt men ineens een stuk scherper tijdens de duik. We spraken wel af tijdens de metingen geen S-drill te doen en ook pas als Ted gewisseld had van stage naar backgas.
Eerst een GUE-EDGE, en dat bleek geen overbodige luxe te zijn.
Bedoeling was om op 2 meter diepte naar de SETL platen te zwemmen, maar onder de 3,5 meter is het zicht stukken beter. Nico en ik zwemmen voorop. Ik kan in deze oersoep amper de platen vinden en tijdens het stijgen hoor ik een tik tegen mijn set. Verhip ik zit tegen m’n plaat aan te botsen.. Dan blijkt toch wel logisch dat SETL H106 flink kaal is geworden terwijl H136 nog vol zit.
H106 hangt denk ik aardig ongelukkig en tijdens de metingen wordt deze natuurlijk gescrubbed door onze bellenstroom en mogelijk ook van andere duikers. Voortaan moet ik deze plaat dan maar verplaatsen, want de zoetwatersponzen zijn er nagenoeg helemaal af. De eerste foto is van 08-07-2014 en de tweede van 22-07-2014. Dat zegt genoeg lijkt me. Het verloop van alle stations vind je hier
 |
| SETL H106 08-07-2014 |
 |
| SETL H106 22-07-2014 |
De nieuwe platen H135 en H128 groeien nu wel heel snel vol met jonge mosselen.
Kijk maar wat er in 14 dagen is gebeurd.
 |
| SETL H128 22-07-2014 |
 |
| SETL H128 08-07-2014 |
Kortom het is weer mosseltijd. Nadat de metingen en foto’s zijn afgerond zwemmen we richting de kleiblokken zoals afgesproken. Onder de 8 meter is het zicht goed. Ik vraag of Ted al gewisseld heeft…..Check. GAME ON!
Nu speelt de gedachte in je achterhoofd, dat je een noodsignaal kan verwachten. Er gebeurt nog niks. Ik zwem met Nico voorop en de rest blijft wat achter. Nico heeft aangegeven dat hij deze oefening niet mee wil doen en dat is natuurlijk prima. Dan flitst er wat en ik draai mij om. Ted geeft een noodsignaal, maar voordat ik bij hem ben heeft Reinier (die vlak naast hem zwom) hem al een een automaat aangereikt. We hadden ook afgesproken dat Reinier en Arno mee zouden doen als ze zich oke voelde. Ze hebben nog niet eerder in de bosplas gedoken, maar dan blijkt dus dat de heren zich hier prima op hun gemak voelen.
De drill wordt strak uitgevoerd terwijl Arno en ik in positie erbij hangen. Nico blijft in mijn gezichtsveld. Dan krijgen we de smaak te pakken. Elk schokje van een lamp wordt nu al een triggerpoint. Er wordt direct en adequaat gehandeld. De blokken klei laat ik aan Arno, Reinier en Nico zien. Een lamp maakt een schokje achter mij en ik draai mij om om naar Ted te zwemmen, die me aankijkt, maar verder niks doet, geen hand naar de keel…nou ja zeg. Ik draai me weer om en dan nog een kort signaal met de lamp van Ted.. ik draai me weer terug en hij kijkt me weer met zijn trouwe ogen aan. Dan biedt Reinier die ook twijfelt toch een automaat aan en Ted neemt ‘m aan.
Verdikkeme waarom vraag ik dan niet even een okeetje voordat ik me weer omdraai. Wederom het feit dat als er iets buiten de lijn der verwachting ligt, je toch meer tijd nodig hebt of anders reageert. Leermomentje voor mij dus.
Nico krijgt op een gegeven moment wat lucht in de benen en stijgt wat en Ted blijft bij hem. Reinier, Arno en ik wachten even. We zien niks en het duurt even, dus we gaan toch maar even opstijgen en zo trainen we ook direct een stopje op 6 en 3 meter diepte met slecht zicht. Aha we zien al weer dubbelsets onder ons en we voegen ons weer samen.
De tijd vliegt voorbij en we breien er een eind aan.
Dit was een ontzettend leuke en leerzame duik. Dit soort dingen gaan we vaker doen, want daardoor dut je niet in tijdens je duik. Duiken is natuurlijk een stuk ontspanning, maar dat scherpe randje moet er wel blijven.
Oja nog steeds veel kleine slakjes en het darmwier is echt weg. Nog een kranswiertje op 4 meter en het valt mij op dat er jonge posjes op de bodem zwemmen op een meter of 4 in de noordwesthoek. Die houden van het schemerlicht, maar ik had ze nog niet eerder gezien.
Na het duiken praten we nog lang na onder het genot van een sinaasappelsapje van Nico.