2020-05-24 Watervlo invasie en nog veel meer.

WeerBewolkt, Wind West 4 Bft
DuikersKoos, Manuel, Jeroen, Berend, Axel
DoelMetingen, foto’s en monsters
Duur72 min
Temp lucht14 Celsius
Temp water oppervlak18 Celsius
Temp water minimum 7,5 Celsius
FaunaEierleggende baars, Paling, Aasgarnalen en zoetwatergarnalen, Een jong visje van amper een centimeter groot.
FloraFonteinkruiden staan hoog, Darmwier
PlanktonWatervlooien zeer dominant, Enkele Ceratium, vlokjes Dolichospermum sp.
SpronglaagRond de 6 en 8 meter diepte.
Gemeten op diepte (mtr)Secchi zicht horizontaal (mtr)Temp (C)Secchi zicht verticaal (mtr)
0187,60
36,517,5
67,312
95,07,5
124,27,5

Forel-Ule waterkleur
Omstandigheden  = Bewolkt regen
Tijdstip meting       = 12:00
Schaal strip              = 12

Diepte in mtrFosfaat Mg/LEC mS/cmPH
18
140,8410197,43
50,439978,43
0,46,068438,07
CHEMISCHE WAARDEN (Metingen 0,4 mtr uitgevoerd door Onderwaterfauna.nl)

Het wordt hard werken, want er is veel te doen.
Jeroen, Manuel en Berend gaan de zichtmetingen doen. Koos en ik maken de foto’s van de stations MP1, 2 en 3. Koos en ik gaan iets eerder vertrekken, zodat we elkaar niet in de weg zitten. Ik zie nu voor het eerst een jong visje van nog geen centimeter groot. Zo werken we de meetpunten af en het valt mij op dat op MP1 op 3 meter diepte er groene plakkaten alg zich vormen. Dat is Oscillatoria wat ook een blauwalg is, maar deze soort zweeft niet en vormt geen drijflagen. Ze kunnen donkergroen en paars van kleur zijn. Op 5 en 14 meter diepte neem ik weer watermonsters en neem ook van de bodem een monstertje om te laten zien wat de witte aanslag is.

Berend en Jeroen aan het meten. Foto: Manuel.

Thuis maak ik het potje open en ik wordt getrakteerd op een nogal gronderige lucht. Vervolgens zet ik het potje op mijn bureau en maak er nietsvermoedend een foto van. Even later kijk ik weer eens in dat potje. Nu ruikt het niet meer. Zie ik dat nu goed? Het is veranderd en maak nog een foto. Hoe lang zit er eigenlijk tussen de twee foto’s? Tussen deze foto’s zit ongeveer 3 uur tijd. Als je dan die glijdende draden ziet onder de microscoop, dan verklaart het de verandering op de onderstaande foto’s. Dat is toch gaaf, of niet soms?

Koos en ik duiken richting de Westhoek, maar het ziet er nogal saai en troebel uit. We kunnen beter de andere kant op en zo zwemmen we langs de Caddy en schuin over naar de Noordzijde. Hier groeit ook een deel met stomp fonteinkruid op 8-9 meter en dat veldje houd op een gegeven moment op. Er liggen grote slierten met darmwier en het doet z’n naam eer aan, want het lijken ook net darmen. We zien op een gegeven moment de bodem bezaaid liggen met witte boilies over een gebied van tientallen meters. Mijn hemel, het lijkt wel of die visser z’n hele maandsalaris in het water heeft liggen en er is geen karper te zien. Dat komt overigens niet omdat wij er zwemmen, want karpers zijn alles behalve bang van duikers.
Ik vrees dat het meeste dankbaar door bacteriƫn verteerd zal worden. Dat is trouwens ook een mooi gezicht hoor! Van die perfect ronde pluizige bolletjes.

We zetten kwadrant station MP4 op de foto meten de temperatuur. Zelfs daar liggen boilies bij. Vervolgens gaan we weer terug en passeren velden met fonteinkruiden op 5-6 meter diepte waarvan sommigen al tegen een meter hoog zijn. Er zijn wolken met jong aasgarnalen en heel veel watervlooien. Het mosselstokje en MP7 gaan ook weer op de foto.
De Sale nemen we ook even mee, want als we nu toch bezig zijn met foto’s, dan kunnen we het maar beter compleet afwerken. Sponzen groeien vrolijk verder en ze groeien zelfs op de houten railing op het horizontale vlak, terwijl sponzen toch vaak op verticale wanden groeien. Het lijkt net zoetwaterkoraal en ik moet zeggen dat de spons nu z’n plek heeft geclaimed na 3 jaar, maar voor hoe lang?

Zoetwaterspons

Via MP5 komen we ineens een grote baars tegen die bewegingsloos op de bodem ligt. Een stuk eierstreng steekt uit, maar de ogen staan nog redelijk goed. Als ik haar aanraak gebeurd er niks. Pas als ik haar optil zwemt ze een stukje en drukt er nog een prot eieren uit. Ze gaat weer liggen en zakt weer op d’r zij. Is het uitputting? Als je ziet dat er af en toe meters aan eierstrengen worden opgehangen over soms hoge objecten, dan moet dat veel energie kosten. Later bedacht ik mij, dat de zwemblaas misschien in de verdrukking zou kunnen komen door de enorme hoeveelheid eitjes. Dat maakt het dan weer enigszins logisch dat ze (tijdelijk) haar drijfvermogen verliest. Of is dit echt haar allerlaatste ei-legsessie geweest? We weten het niet, maar als iemand het weet, dan hoor ik het graag!
Dus als ik nu een grote baars zie zwemmen dan zal ik een foto van de rechterzijde maken. Wie weet is er een blijvend kenmerk te vinden op de kop, die overeen komt met dit exemplaar.

Baars met eierstreng

Na de duik ga ik nog even een verticale meting doen en plankton verzamelen, terwijl Koos zijn duikuitrusting uittrekt en opruimt.
Nu had ik met Hemelvaart al in de Bosplas gezwommen en gesnorkeld in mijn zwembroek. Het water rook echt heerlijk fris en net onder het wateroppervlak hing een roze zweem van watervlooien, waaronder ook hele grote van een paar millimeter.
Het laat zich al raden dat deze watervlooien ook in het planktonmonster zaten.
De afgelopen periode zaten er altijd roeipootkreeftjes bij, maar nu waren het alleen maar watervlooien. Het monsterpotje ruikt naar verse watermeloen en dat is dezelfde frisse waterlucht die ik ook rook tijdens het zwemmen, maar dat kan ook aan mijn reukorgaan liggen, want mijn lieve wederhelft rook bami.
Watervlooien
Het zijn werkelijk waar, prachtige schepseltjes en de grote exemplaren dragen jonkies in zich. Ze zitten in de rug waar ook de eitjes worden gedragen. In de video zijn de jonge beweeglijke watervlooitjes zichtbaar. Een krullerige kolonie blauwalg neemt ze een paar keer op en drukt deze met de voet weer tussen haar borstwaaiers vandaan.

Blauwalg vlokjes (Dolichospermum)
In het monsterpotje met watervlooien, kwamen ook bekende vlokjes in beeld. Met het planktonnet kom ik het sneller tegen dan met het blote oog. Het zijn echt maar enkele vlokjes, maar ze zijn er al wel. Het is in de voorgaande jaren ook gebeurd dat we in juni een kortstondige lichtgroene sneeuwbui in de bovenste laag zagen en een week later was het weer weg.

De buisjes van sediment op de bodem zijn het werk van larven van dans/vedermuggen (Chironomidae).