We gaan weer lekker scooteren en wat vislijnen opruimen. Alweer? ja we zijn nog lang niet klaar hoor.
Bart, Dick, Jeroen en ik komen aan op de winderige parkeerplaats bij het Paviljoen.
Nu had ik een PVC buis die jaren geleden als sedimentval heeft gefungeerd proberen te gebruiken om uiteindelijk een houten klos met vislijn en kunstaas erin in te doen. In die buis kan dat gevulde klosje dan geen kwaad en kan er geen vislijn in de propeller van de scooter komen.
Voordat ik vertrok had ik een deksel met PVC lijm in de buis geplakt. Die lijm zou dan met 10 min uitgehard zijn. Het idee was leuk, maar de deksel zat niet vast genoeg en uiteindelijk heb ik ‘m aan een rietstengel vastgemaakt voordat we met de scooter vertrokken.
Bart heeft nog geen scooter en gaat een sleepje krijgen van Jeroen. Het plan, ja “het plan” is om de Westelijke steiger aan de versmalling te bezoeken en dan vanaf een meter of 15 ons naar boven te werken, terwijl we vislijnen opruimen.
We stappen het water in en verhip dat ziet er qua zicht niet echt best uit.
De scooters wijzen richting de Westelijke steiger en het kompas op de neus wijst 170-180 graden. Die van Dick zit op 150-160 graden.
Nou daar gaan we en onder de waterspiegel hangt een witte mist. Onder de 5 meter wordt dat wel wat beter. Langzaam zakken we naar de 15 meter. Obstakels zien we pas vrij laat, maar we kunnen ze ontwijken. Dick zit rechts van mij en dicht op me, want met dit zicht ben je elkaar zo kwijt.
Heel af en toe stuur ik bij. Als het kompas ineens Oost aangeeft moeten we nog meer bijdraaien, maar dat is wel vreemd. Ah daar is de bodem al. De scooter hang ik naast me. Dick houdt de scooter tussen de benen. Dat vind ik nog even iets te lastig. Jeroen en Bart zijn aan het zoeken naar lijnen en voor mij ligt al een kunstaas op mij te wachten. Hebben we het vorige keer zo goed opgeruimd dat er bijna geen lijn te vinden is?
Dick heeft het net mee en en af en toe verdwijnt er een vochtig doekje in en wat andere rommel.
Er ligt een mooie snoek en een prachtige joekel van een paling.
Jeroen en Bart zien we niet. Ik herken het hier ook niet en vraag me af waar we nu zijn. We werken onszelf richting de ondiepte. We draaien om en komen verder allen wat blik en andere rommel tegen.
Dan wordt de bodem vlakker en ik zie een grote bloempot. Nee….WAT? Wacht effe dit is DE bloempot en die ligt aan de Oostelijke steiger!
Bij de bloempot groeide jaren geleden een grote bos Nitellopsis. Dat is een kranswier en het was ook de enige struik in de hele Bosplas. Die hebben we na 2014 niet meer gezien.
De bodem is hier klei. Dit is dus echt de kleistort en we zitten dan toch echt bij de Oostelijke steiger, maar ik twijfel nog steeds.
We draaien om, maar ik kan het niet geloven, dat we zowat 90 graden ernaast zitten.
Ah daar is Bart! Een kunstaas met een lange broze lijn wikkelen we op. Het breekt af en toe ook nog en pakken het weer op. het is een weerwar aan lijnen.
Laten we even naar het oppervlak gaan. Dick, Bart en ik kijken ter bevestiging naar het Paviljoen. Ja hoor we zitten bij de Oostelijke steiger en waar is Jeroen? We zien geen lamp aan het oppervlak.
We kijken eerst even onder water, maar daar is ie niet te vinden. Eenmaal weer boven zien we een 20 meter verderop de lamp schijnen.
We voegen ons samen. Gaan we nog verder zoeken naar lijnen? Nee hoor, Bart heeft het koud en vraagt of wij het niet koud hebben.
Dick zit er warmpjes bij en ook Jeroen heeft het wel redelijk comfortabel. Ik begin het wel wat koud te krijgen en het zicht is toch waardeloos.
We duiken weer onder, maar ik bots al bijna tegen een blok aan. Vol gas is niet zo handig.
Jeroen, Dick en Bart ben ik al kwijt. Ik scooter nog even aan het oppervlak, maar zie geen bellen. Nou de jongens redden zich wel.
Ik zet de koers op het Paviljoen en laat de scooter het werk doen. Via het oppervlak scheur ik volgas naar de instap.Nu is het kompas wel goed dus.
Tijdens het scooteren zie ik massa’s watervlooien voorbij schieten in het melkachtige water.
Eenmaal bij de kant zie ik Dick, Jeroen en Bart alweer.
De PVC koker ligt er nog. Dick heeft het zware net met flessen en ander afval bij zich. Ik bevrijd hem van de last en leg het net op de kant.
Dit was weer een zeer uitdagende duik. We praten wat na bij de koffie. Bart heeft lekkere koekjes mee en die smaken toch lekker!
In de tussentijd zijn er mensen bezig met een bootcamp.
Wat is er nu verkeerd gegaan met het kompas?
Ik denk dat ik het weet, want het kompas blijkt dus erg gevoelig. Ik vond het al raar dat ie tijdens de duik in eens Oost aangaf.
Omdat Dick echt een krachtig stukkie formatie scooteren heeft gedaan, zat ie op bepaalde momenten heel dicht bij me.
Mogelijk heeft dat mijn kompas beïnvloed tot het moment dat ie even verder van mij vandaan zat en mijn kompas naar Oost draaide.
Het is het enige wat ik kan bedenken. Al met al toch wat lijnen en afval verwijderd.
Bedankt Jeroen, Dick en Bart!!!
Axel