2022-04-20 Fotogrammetrie poging en rondkijken.

Er stond een duik met scooters gepland met Colette en Bart op woensdagavond. Bart stelde voor om een 3D model te gaan maken van het zeilboot wrak “De Sale”. Colette gaf aan dat ze de plas eigenlijk niet zo goed kende en zeker nog niet met de scooter, dus ik had wel snel een plannetje bedacht om wat bezienswaardigheden te laten zien. De eerste 20 minuten van de duik zou ik dan met mijn camera rondom foto’s proberen te maken van het wrak, die Bart later met “Meshroom”, samen wilde voegen tot een 3D model. Met het nog aanwezige daglicht maakte ik de foto’s, terwijl Colette en Bart aan het rondracen waren met de scooters. De Zuidzijde van het wrak ging redelijk goed omdat het licht erop aardig op viel, maar de Noordzijde werd al behoorlijk lastig met het tegenlicht. Erg veel schaduw enzo. Ook zaten er zoveel watervlooien in het water, dat scherpstellen ook best lastig was. Als je een foto wilt maken van een watervlo, dan pakt ie de achtergrond scherp en als je de achtergrond scherp wilt hebben dan pakt ie ineens een watervlo. Raar maar waar. Handmatig scherpstellen kan ook, maar het verschil tussen 3-5 en oneindig is te groot om echt scherpe foto’s te krijgen en afstand schatten onder water is verre van zuiver, omdat je masker ook nog alles 25% groter laat zijn dan de werkelijkheid.

Aan het einde van de Sale fotoreeks probeer ik Bart en Colette op de foto te krijgen. Geen jaloersmakende kneiterscherpe foto’s, zoals je tegenwoordig ziet, maar leuke kiekjes voor later gemaakt zonder extra lichtbronnen.

Bart
Colette

Een leuk tripje
Vanaf het wrak scooteren we met z’n drieën naar het Paviljoen en van daaruit naar de put. Ik zet mijn scooter op standje snel, maar dat is voor de andere scooters nog lang niet hun volle snelheid. Wat schertst onze verbazing? Laat nou toch die allergrootste vis zich even zien zeg! Het heeft een dikke bult in z’n buik en zwemt rustig weg. Dat houdt in dat wij het niet bij kunnen zwemmen, maar we volgen het kortstondig met de scooter. Magnifiek beest, die mogelijk door z’n eetlust de plas aardig leeg vreet, maarja dat kan ik niet bewijzen natuurlijk.

De grote meerval

We cruisen door de diepe put en het wemelt hier nog steeds van de watervlooien. We komen bij het monument aan. Het is de motorkap van het verongelukte vliegtuig dat op 17-06-1989 neerstortte in de Bosplas. Ik maak het gedenkbord weer even vrij van mosseltjes. Het zicht is echt zo prachtig nu dat je heel veel objecten goed kunt zien liggen.
Van hieruit volgen we een kam van kleiblokken (echt supergaaf) en waaieren uit naar het Oosten. Iedereen heeft het nog naar het zin en we gaan verder richting het Zuidoosten. Dan is het wel makkelijk om de luchtslangen te hebben als referentie. We ronden de bocht in het bodemprofiel bij de Noordoostelijke steiger, waar veel puin ligt in de vorm van grote rioolputten, stenen buizen en grote brokken gemetselde stenen. Ik zoek het andere bootwrakje, waar alleen de boeg uit de steile wand steekt. De rest ligt in de helling onder het puin. Even verderop, Hé een stokje met een wit puntje. Die hebben we geplaatst voor het zoekpatroon tbv Project C. Er is één hoekje die leidt naar een dikke boomstam die rechtop in de bodem staat.
Dan draaien we maar om, want de tijd schrijdt ook voort en Colette geeft aan het koud te krijgen. We zijn op dat moment grofweg iets van 55 minuten aan het duiken. We laten ons voortslepen en op een bepaald moment zie ik dat het blauwe ledje van de accu, afwisselend rood/blauw begint te knipperen. Ah de accu raakt op z’n eindje voor deze tocht. Eenmaal op de kant moeten we alle drie toch ook echt even een sanitaire pauze inlassen alvorens we aan de koffie gaan.

Colette heeft nu gezien dat de Bosplas wel een stuk interessanter is dan zij bij verminderd zicht voor mogelijk had gehouden. Ook Bart heeft nu de plas eens in volle glorie kunnen zien. Ik was blij dat mijn navigatie nu een keer niet te wensen overliet en dat we zomaar de meerval tegen het lijf uhm, huh, hoe zeg je dat? liepen / zwommen / scooterden?

Al met al hebben we deze route ongeveer gedaan. Achteraf lees ik via de Suex Calipso app dat ik dus 55 minuten vol gas gescooterd en dat komt aardig overeen met de specificaties.
Tja die Gavin’s zijn toch andere koek, maar die zijn ook even een tikkie duurder.

Fotogrammetrie gelukt?
Meshroom kwam een aardig eind met de helft van de foto’s en die waren allemaal van de redelijk belichte de Zuidzijde van het wrak.
Ik vond dit resultaat van Bart al aardig indrukwekkend, maar er zijn meer en betere foto’s nodig. Dus ook hier is nog werk aan de winkel.

3D model door Bart.

Al met al een fantastisch mooie duik, waar we alle drie van hebben kunnen genieten.
Dank aan Bart en Colette!