Mysteryland is voorbij en het zal nog een klein weekje duren alvorens we weer bij het Paviljoen in kunnen stappen voor een duik.
Maarja dan komt de DPV ofwel scooter erg goed van pas.
Bart en ik hebben vanavond afgesproken aan de Zuidoost kant naast Papa’s Beach House.
Het doel is om vandaag die stijgvallen alsnog te vinden, want Dick en ik zijn er 14 augustus niet in geslaagd om de stijgvallen te vinden in het tamelijk slechte zicht. Evengoed hadden toen wel de Caddy gevonden en de Sale.
Het is vanavond rustig op de parkeerplaats op wat crossfitters na die worden begeleid bij de toestellen.
Bart en ik hebben er zin in en het water ziet er aan de kant best veelbelovend uit. Ik heb potjes mee en de camera natuurlijk.
We zetten koers op 330 en duiken onder. Het zicht is verbeterd en de blauwalgvlokjes worden steeds kleiner, maar onder de 10 meter zien we een soort vettige stofjes. Het zijn de Aulacoseira kiezelwieren die samen klonteren en uiteindelijk neerslaan op de bodem.
Dat is ook die geelbruine massa die in de diepe gedeeltes ligt, met soms flinke bollingen erin alsof er gas onder zit. Het wemeld van de jonge vis ook.
We komen na 34 minuten via wat omzwermingen en de diepe put in de Noordelijke hoek van de plas uit waar we de oude ankerlijn volgen die pal Noord gaat. Die lijn verdwijnd onder het slib en ondanks dat we pal Noord koersen, zijn we het definitief kwijt.
We vinden stukken aluminiumfolie en kleine plastic dopjes in kartonnen buisjes. Oké dat is het resultaat van het vuurwerk. Dit keer zijn echter wel de plastic deksels vervangen met … jawel karton! Dat is al een hele verbetering, maar nu zien we dik aluminiumfolie verspreid liggen op de bodem. Als dat ter vervanging is van de plastic deksels, dan geloof ik dat ik liever die plastic deksels weer zie, want die drijven tenminste. Nou ja het wordt dus tijd voor een schoonmaakje daar.
We moeten linksaf. Aha, daar is de Caddy. Bart seint naar me dat ik even in de Caddy moet kijken. Kanonne!!!! wat een snoek joh. We zoeken de Sale op en maken de stations foto’s. De Sale zit ook vol met jonge vis, want die hebben wat rust gehad tijdens de bouw van Mysteryland. Nou ja, tot nu, omdat wij weer met onze lampen de boel komen verstoren, maargoed het is een leuk object om op te duiken nietwaar? Even langs het bos en nu zijn de naalden echt allemaal uitgevallen. Er zit hier nu geen vis in of omheen. We doen even de kabelhaspel aan en gaan dan op zoek naar stijgval #1 op 12 meter. Na 11 minuten zoeken hebben we het te pakken. De val is betrekkelijk schoon en ondanks dat het opvangpotje mist, blijkt er in de fles toch zwevende koloniën te zitten.
Weer 10 minuten verder heeft Bart stijgval #2 te pakken op 9 meter. Er zit een dikke prop blauwalgen die tegen het plafond zitten gedrukt.
Een minuutje later ziet Bart ook al Stijgval #3 op 7 meter diepte.
76 minuten in de duik en het wordt tijd om terug te gaan. Dit keer volgas voor mijn scooter dan, want die van Bart kan harder. Met 20 minuten zijn we via de puinwand en via de Oostelijke oever richting de instap gegaan en met 101 minuten op de klok stappen we uit het water.
Dit zijn echt superduikjes waar beperkt zicht en navigeren kan worden getest.
Na de duik een bakkie koffie en koek. Thuis kijken we weer wat er in de blauwalgmonsters zit. Deze staan nu in de koelkast iig.
Dankje Bart voor deze toffe duik!