2014-01-11 Fotosessie met Cor Kuyvenhoven

Cor wilde graag vandaag een duik maken, waarbij hij graag onder het Paviljoen wilde zijn om daar in alle rust foto’s te gaan maken.

Het fotograferen onderwater met groot materiaal is een uitdaging.
Ik kreeg een slaveflitser in mijn handen en moest daar wat mee gaan spelen.
De slave lichtsensor zit met een kabel aan de slaveflitser vast en moet goed richting de hoofdflitsers van Cor gericht zijn om de flits op te pikken. Zodra de hoofdflitsers af gaan wordt binnen een fractie van een seconde de slaveflitser afgevuurd. 
Onder Paviljoen zit nog steeds heel veel jonge vis en jagende snoeken, maar later bleek dus ook (te zien op de tweede foto) een duikende fuut zich op het strijdtoneel te vertonen. 
Het is zo’n uniek en magnifiek iets om dit in alle rust te aanschouwen, dat je ogen tekort komt. Vorig jaar was dit niet aan de orde en was alles al verlaten, maar dit jaar laven de rovers zich aan de jonge vis en lijken zich niet te storen aan onze aanwezigheid.
Ik zie tot drie keer toe een snoek aanvallen doen, waarbij de bek gigantisch gespreid wordt. Ze hebben echter niet altijd succes.
De krachtexplosie van een aanval, duurt hoogstens 2-3 seconden.

Ik manoeuvreer mij zo vaak mogelijk achter een snoek, zodat de snoek tussen mij en Cor hangt en probeer te bedenken hoe ik de slaveflitser ga toepassen. Tik, tik, tik, de flitsen volgen soms snel op als Cor de ideale positie gevonden lijkt te hebben.
Op een moment komt er een snoek aan zwemt recht op Cor zijn droomdome af en tikt deze zachtjes aan. Er is geen tijd om na te denken met betrekking tot de instellingen en ik hoop dat Cor die er scherp op heeft staan. 
Dat blijkt achteraf jammer genoeg niet helemaal zo te zijn. Cor is kritisch en een foto moet perfect zijn.
Nou ja dat is dan weer een goede reden om nog een keer terug te komen.
Er is ook een moment dat een snoek recht op mij af draait en ik zie die kraaloogjes draaien om mij op de korrel te nemen…ik laat maar direct mijn zijkant zien en de snoek draait weg. Pfff ik heb het gezien op film hoe ze jagen en nu ook weer meerdere keren voor mijn neus. Als die oogjes naar je toe draaien..dan zijn ze echt aan het kijken of het vis is wat er blinkt. Masker en metaal heeft denk ik dezelfde glans als een vis, dus wees er bedacht op.
Opgewonden als kleine kinderen komen we boven en tijdens een bakkie koffie en een koek wordt het onderwaterhuis open geschroefd. “Ohhhhhh daar zitten wel een paar gave platen tussen!” zegt Cor. Ik moet mij nog wel gaan bekwamen op het gebruik van een slaveflitser, want je hebt geen idee hoe groot de hoek van de bundel is en hoe fel het licht is en wat het bereik is qua afstand. Het was erg leuk om aan mee te werken en ondanks wat tegenslag was het een grandioze duik.