Het werd weer eens tijd om het kwadrant te bezoeken en om tijd te besparen zijn we rechtover gestoken op 5 meter diepte. Ik mag weer navigeren en het blijkt na een minuut of 20 wel dat mijn ogen niet zo goed meer te werken in de dichtbij modus en dat ik een vergissing heb gemaakt in de koers bepaling. Er zijn veel watervlooien op die diepte en we hebben flink de slag erin. Dus we zwemmen en we zwemmen, maar er lijkt geen einde aan te komen. Na een 15 minuten geeft Dean aan dat we maar eens naar links moesten afbuigen. Normaal zwemmen we er ongeveer 20 minuten over, maar laten we toch maar links afbuigen. We zakken ook wat af en verhip dit is wel een steil stukje. Dean ruimt een oude kunstaas op en we gaan verder. We zien buizen liggen en na 30 minuten draaien we maar weer om, want we zijn ons doel letterlijk voorbij gezwommen. Dat is ook niet gek als je 160 graden aanhoudt ipv 140 graden en zeker als je harder zwemt dan normaal, waardoor je je doel 5 minuten eerder bereikt….ahum.
Dean zakt wat af om een herkenningspunt te vinden en Kacper volgt. Het zicht is niet echt geweldig hier. De grote vierkante put is gevonden en het wordt daarna wat mistig…Wat is dit joh!!! Er ligt over ons kwadrant een dikke laag klei gestort er hangt een witte mist bij de oppervlakte. De golven slaan de kleideeltjes los.
Ik maak een foto van de klei waar ergens het kwadrant zou moeten zijn.
Navraag leert mij dat de klei is gestort tegen het afkalven van de oever op die plek.
Of deze klei netjes blijft liggen op deze steile oever gaan we zien. We zagen dat het kwadrant wel vaker bedolven was door plantenresten, dus dat het een veranderlijke plek is wisten we al….maar niet dat het zo erg kon veranderen. De foto’s zeggen genoeg.
 |
| 15-12-2013 |
 |
| 02-03-2014 |
Dus we zwemmen maar verder langs blokken met roestbruine aanslag. De koude begint me wat aan de voeten te knagen. We zien onderweg steeds meer donkergroene en paarse plekken met ragfijne algen.
Soms aangroei op mosselen dan weer op waterpest. We zwemmen flink door en komen toch ook weer behoorlijk wat zwerfafval tegen. Dat is ook een gebed zonder end, maar ja laten liggen is ook geen optie. Wat ik mee kan nemen, neem ik mee.
Bij de doorkijk ligt een zwart-witte massa… Het is een dode meerkoet, maar ik zie geen vislijn of iets dergelijks. Het is wel apart dat in deze hoek wij veel dode vogels aantreffen, maar dat komt misschien ook omdat de wind meestal in deze hoek waait.
Na 62 minuten komen we boven en dat is mijn langste duik in deze watertemperatuur.
Mijn tenen zijn twee witte dingen en na een kop koffie en hete thee gaan Robin, Ted en ik toch even een dip doen. Kacper en Dean hebben andere plannen en gaan naar huis de warmte opzoeken. Ahhhh da’s lekker en Robin begint er ook steeds meer plezier in te krijgen.
Ted is na een weekje Egypte toch nog hard genoeg om even langer in het water te blijven dan Robin en ik. Zalig duikje.