Weer : Bewolkt en regen, Wind NW 2 bft.
Duikers : Koos, John, Axel
Doel : Vistuig zoeken
Duur : 63 minuten.
Lucht temp : 6,0 Celsius
Water temp : 5,0 Celsius minimum.
Fauna : Zoetwatergarnalen, watervlooien
Flora : Enkele plantjes waterpest, Potamogeton pectinatus (grasachtige plantjes).
Thermocline: een hele flauwe op 5-6 meter
Vislood: 40 gram retour eigenaar.
Zichtmetingen
· Dutchi op 3 mtr = –,0 meter.
· Secchi op 3 mtr = –,0 meter.
· Dutchi op 6 mtr = –,0 meter.
Zie het log voor de details.
Zie alle foto’s van deze duik.
Opmerkingen:
We hadden nog een openstaande opdracht, want op 4 januari was er melding gedaan via ons Meldpunt Verloren Vistuig, dat er lood en een leader met haakje, achter iets was blijven hangen. We kregen het gebied door en een goede beschrijving waar het ongeveer zou moeten liggen met een diepte erbij. De eerste duik was op 5 januari overdag,door Gery en Bart gedaan en dat had wel vistuig opgeleverd, maar niet hetgeen wat was opgegeven als verloren.
Evengoed was dit, naast de restanten van een wensballon, maar weer weg na ca 70 minuten duiken.
 |
| Resultaat eerste zoektocht Gery en Bart |
De tweede duik gingen Ted en ik een poging wagen op 6 jan in de avond. Uiteraard is zoeken in het donker met slechts twee lampen een lastige klus, maar we kwamen echter wel een stuk lood en leader tegen, dus we hadden al snel een euforisch gevoel, maar na een berichtje aan de visser, bleek het het toch niet te zijn. Ook hier hadden we toch een heerlijk duikje van 70 minuten gemaakt en de kans om een gebied weer anders te bekijken.
Derde poging:Het zoeken valt op zich best wel tegen, maar we moesten en zouden het toch vinden.
Koos, John maakte ons klaar en gingen te water, maar dit keer zouden we nog wat nauwkeuriger gaan zoeken en meer de opgegeven afstand van de kant in ogenschouw nemen en dan blijkt dat vissers verdomt goed afstand kunnen inschatten.
Onderweg komen we kuilen tegen, maar wat zijn dat eigenlijk?
Onderweg kom je als duiker vaak een tak of een stam tegen met een kuil eronder. Vorig jaar tijdens een duik in de Toolenburgerplas zag ik een jong baarsje zich keer op keer en onvermoeibaar tegen een oud fietszadel aan zwemmen. Pas later zag ik in de Bosplas dat zelfde gedrag van een jong baarsje. Onder die tak lag een kuiltje en met elke schuurpoging werd er een wolkje zand weggeblazen. Eureka!!! toen viel bij mij het kwartje pas. Vissen proberen hoogstwaarschijnlijk van parasieten af te komen door tegen een hard object aan te schuren en dat is vaak een tak of boomstammetje. Ze duwen hun lijf tegen de tak aan en spurten dan met korte sterke vin slagen weg. Daarmee blazen ze het zand onder de tak weg. Je hebt hele grote kuilen en kleinere kuilen. De tak of stam wordt op de plek van het schuren dan ook kaal en glad. Er zijn ook takken in kuilen die begroeid raken en die worden dan kennelijk even niet meer gebruikt. Hieronder zie je twee foto’s van vis schuurplekken.Ik denk dat de grotere stammen door karpers , snoekbaarzen en snoeken gebruikt zouden kunnen worden, maar dat heb ik nooit zelf gezien, maar misschien jullie wel en dan wil ik dat graag van jullie weten.
 |
| Schuurplek |
Vervolg zoekpoging Na 20 minuten valt mijn oog op een tak op 1,5 meter diepte en verhip daar zit een haakje in! Ja hoor dit moet ‘m zijn. Ik sein naar John en Koos en ze komen rustig aan kijken.
Het lood met leader wind ik om mijn lamp en ik ga naar de oppervlakte om even te kijken, waar we nu precies zitten. Afstand vanaf de kant klopt, alleen de opgegeven diepte niet, maar dat is ook moeilijk te bepalen vanaf te kant natuurlijk.
 |
| Het verloren artikel in kwestie |
We kijken verder en dan besluiten we maar eens om te draaien, want de geimproviseerde autolamp in John’s lampkop heeft het niet gered, ook zijn backup lamp zit zonder spanning en de kou begint parten te spelen. Onderweg kom ik een stuk wensballon tegen en die nemen we mee, want ik wil eens kijken hoe lang het duurt voordat zo’n ding onder water vergaat.
We komen vele kuilen tegen en dan valt mijn oog weer op een soort arm van een zeester. Wat? ja een zeester. De structuur lijkt te kloppen, maar hoe komt dat nu hier? Misschien een meeuw of iemand die aan het strand is geweest, waarvan kindlief het in een emmertje had gedaan en vervolgens naar de Bosplas is gegaan om daar te spelen bij het water.
Wat is dat voor een stinkding! zou moeders of vaders hebben gezegd, en hoppa het water in.
Na de duik stuur ik een foto van het lood en de haak naar de visser en hij bevestigd dat het van hem is. Lang leve social media.
Het tweede succes van Meldpunt verloren vistuig is een feit en nu maar hopen dat steeds meer vissers het nut ervan inzien.
Een kop koffie en ene koekje doen het altijd goed na de duik en dan is het weer tijd om naar huis te gaan met een goed gevoel.
Bedankt John en Koos voor het willen meehelpen zoeken!