Vrijdag kreeg ik van Jorn te horen dat het mengsysteem vrijdag de 29ste was aangezet en dat het zicht behoorlijk was teruggelopen.
Dan is de noodzaak om een kijkje te nemen heel groot. Je vraagt je misschien af, waarom dan? Kijk het is zo interessant om te weten hoe snel het mengen gaat en dat is ook de reden waarom we de temperatuur op verschillende dieptes meten.
Bart is beschikbaar om zaterdag met mij mee te gaan, maar jammer genoeg kon Jeroen niet. Eenmaal aan de waterkant ziet het water er ook nu weer helder uit, maar eenmaal onderwater is het zicht iets minder dan vorige week. Zeker niet slecht, maar wel wat minder.
Eerst gaan we eens de temperatuur meten bij de meetpaal en ik maak ook foto’s van de drie stations, maar we doen geen zichtmetingen.
Op 5 en 14 meter diepvte neem ik een watermonster. De bodem is nog steeds mooi licht van kleur.
Vanaf het Paviljoen zwemmen we naar de luchtleiding van het mengsysteem. De bodem is wat vlekkeriger, maar het zit wel vol bodemleven. Als je goed kijkt zie je kleine kokertjes en in sommige gevallen zelfs dansmuglarven op 13-14 meter diepte.
We lopen de bruiskoppen (diffusors) na om te kijken hoe ze blazen en zwemmen in Westelijke richting. Gewoon puur uit interesse.
Aan het einde van de lijn zwemmen we in Noordoostelijke richting. Vanaf een plateau van 12-13 meter daalt de bodem steil naar 17 meter en op 15 meter krijgen we een klap in ons gezicht. Het lijkt niet veel, maar als de temperatuur ineens 3 graden zakt, dan voel je dat heel goed. Het zicht is hier ineens fenomenaal. Als we echter nog dieper gaan naar 19 meter wordt het zicht ineens een stuk minder. Ik neem nog weer een watermonster, omdat ik graag wil weten wat het verschil is met het water boven de spronglaag.
Spectaculaire verschuiving
Vorige week zondag lag de spronglaag nog op 5 meter diepte, maar zonder het starten van het mengsysteem kan de spronglaag nooit gezakt zijn. We kunnen dus zeggen dat in een dag tijd, de spronglaag van 5 naar 15 meter diepte is verplaatst!
Gezien het watervolume is dat dus eigenlijk ontzettend snel gemengd, maar het moet uiteindelijk helemaal tot 18 mtr worden gemengd. Dat zal nog wat langer duren.
Vanuit de put zwemmen we richting het Noorden, waar we tussen de grote blokken klei nog een bleke paling tegenkomen. Het is echt fantastisch om langs deze grote blokken klei te vliegen. Misschien dat deze video van Bart een beter idee geeft.
Tekst gaat verder onder de fotogalerij
Plankton en dekmonster
Elke week haal ik met een planktonnet een planktonmonster om te kijken wat er in zit. Die groene algen zijn toch wel kleine kunstwerkjes.
Op het dek van het zeilbootwrak liggen plakkaten met een bekende blauwalg die zich op oppervlakten vestigt. Ze kunnen planten en bodemoppervlakten volledig bedekken, maar ook verticale vlakken. Ze kunnen zich voortbewegen en glijden letterlijk door je beeld als je het onder de microscoop legt. Het lag alleen op het dek van het wrak en het vormt zich op de meetpaal tot 3-4 meter diepte.
Het is Oscillatoria. Oscilleren betekent slingeren, maar echt slingeren doen ze dan weer niet Kijk maar naar dit filmpje
Ik heb met een grote injectiespuit wat organisch materiaal van het dek gezogen. Dat heb ik boven water in een potje gedaan. Ik doe dan een paar druppels onder de microscoop om foto’s te maken. Vervolgens laat ik dat potje dan een aantal dagen staan. Vaak vergeet ik te kijken hoor en zo nu en dan kijk ik eens. Dan blijkt hoe Oscillatoria zich verspreid. Zie foto rechtsonder in de galerij hierboven.
Verder zitten er ook prachtig mooie kiezelwieren in het monster van het dek. Ook die bewegen zich soms voort afhankelijk van de soort.
De foto’s vind je boven in deze pagina.
Het was weer een super lekkere duik Bart!