Jeroen, Bart en ik hebben afgesproken om 10:00 uur om met de onderwaterscooter op stap te gaan en we zijn niet de enige!
Het is nogal druk met duikers en dat is ook niet zo vreemd, omdat de verhalen over het goede zicht, zich als een lopend vuurtje heeft verspreid. Daarnaast schijnt het zonnetje lekker en dat maakt het voor iedereen een feestje.
Er staan vandaag metingen op het menu bij de meetpaal. Water- en sedimentmonsters nemen, even rondkijken en een plek zoeken om een kunstrif met kerstbomen aan te leggen en verfbladders verwijderen.
Dan is het toch wel erg fijn om de onderwaterscooter te hebben.
Het zicht is inderdaad heel goed en we meten horizontaal 10,5 meter op 3 meter diepte. Jeroen doet de zichtmeting met de Secchiplaat en Bart verplaatst de Secchiplaat, zodat het riedeltje op 3, 6 en 9 meter snel afgerond kan worden. Ik maak de foto’s en neem de watermonsters op 5 meter en 14 meter diepte net boven de bodem.
Wat valt ons op?
Op de paal op 3 meter zit nog een zoetwaterspons, waar zo langzaam aan steeds meer mosseltjes door komen.
Op 6 meter is het aantal mosselen op de paal een stuk minder boven het touwtje, terwijl onder het touwtje de dichtheid ook wel minder is, maar nog steeds meer dan boven het touwtje.
Op 9 meter, groeien mosselen volop echter is er wel een stukje schoongeveegd of iets in die geest.
De bodem direct om de paal is bedekt met mosselen welke denk ik van de paal zijn losgekomen. Verder heeft de bodem nog steeds een gezonde kleur. Dat wil zeggen, niet donkergrijs tot zwart.
Vanaf die paal koersen we op 210 graden en komen weer prachtige blokken klei tegen, waarna we bij het kleiblok rif komen. Links van ons gaat het de put in, maar we blijven nog even op 13-14 meter diepte. Kijk daar is het monument en het gedenkbord is begroeid met mosselen. Terwijl Jeroen en ik naar de motorkap kijken, vliegt Bart nog een keertje rond, voegt zich bij Jeroen en mij en veegt de gedenkplaat schoon.
Vervolgens duiken we de put in naar 17-18 meter diepte, waar we even rondkijken en doorgaan richting Zuid. Na een 20 minuten buigen we weer af naar Oostelijke richting. We zien een begroeide vislijn van de bodem naar boven lopen en die blijkt vast te zitten in een boeikabel waaraan het uiteinde zit van een beluchtingslang. Jeroen seint met zijn lamp en er ligt letterlijk een “Bad Ass” karper roerloos op de bodem. Het lijkt wel of het een buiklanding heeft gemaakt, waarbij een dikke buik naar de kont is gedrukt.
Het is denk ik, en ik overdrijf niet, want alles lijkt onder water 125% groter dan in werkelijkheid, wel 50-60 cm lang. Het heeft ook een doffe plek op de kop, alsof het op de kop heeft gelegen ofzo.
Heeft het zich nou zo volgevreten aan boilies (vislokvoer) of is er wat anders aan de hand? Het blijkt later dat de karper wel eens vol met eitjes kan zitten. Eerst ook maar die vislijn opruimen en nadat we het doorsnijden, begint Jeroen met het oprollen ervan. Er komt geen einde aan!
Na een tijdje oprollen eindigt het op een los eindje. Opgeruimd staat niet alleen netjes, het is ook weer een stukje veiliger. Zo scooteren we verder en komen op de plek van Project C, waar we al een tijd meer niks gedaan hebben. We hebben nu meer overzicht hoe het eruit ziet. Normaal is het zicht op deze locatie nooit echt geweldig. Hup en verder vaart erin langs de stenen pijpen en blokken puin.
Jeroen seint wéér! Er ligt een meervalletje in een stenen pijp, waar het eigenlijk ook net in past. De pijp is een armlengte lang en dat blijkt achteraf iets van 70 cm te zijn. We laten het verder met rust. Wat een feessie!
Toch verrast het mij steeds weer dat je toch steeds weer nieuwe dingen ziet. Via de put, waar ik nog een watermonster neem, komen we via wederom spectaculair mooie klei formaties, weer uit bij de kabelhaspel. Daar maak ik een fotootje van terwijl Jeroen lekker rondkijkt en Bart weer rond vliegt.
Scooteren is zó ontzettend leuk en we hebben er allemaal geen spijt van dat we ze ooit gekocht hebben.
Volgende plan is om de losrakende verflagen uit de kuip van de Sale wat te verwijderen. We parkeren de scooters en Bart vraagt of ie de camera mag gebruiken. Natuurlijk!
Terwijl ik los ga op de loszittende verflagen, houdt Jeroen een net bij de hand, waar ik de verfbladders in doe. Als dat gedaan is, is de kuip één grote stofbende en we komen een andere keer terug om het verder aan te pakken.
Als je nagaat dat we bij het onderwaterklaarmaken van de Sale, met grof geschut zoals een stoomreiniger en verfkrabbers zijn bezig geweest om alle losse lagen te verwijderen, dan is het enigszins apart dat wat er destijds niet af te krijgen was, nu alsnog loskomt.
Na deze actie kijken we rond de Sale waar we kerstbomen kunnen gaan plaatsen als kunstrif / schuilplek voor vissen.
Ik heb daarvoor toestemming bij de gemeente gevraagd en het was akkoord. Voor de boeg ligt een mooi plateau, want als we het ondieper doen, dan is de bodem toch net even wat te steil.
Ondieper hoeft echter niet, want we hebben geen last meer van spronglagen door het beluchtingssysteem. Jonge vissen zoeken toch ook altijd wel een warmere laag op, maar als die er niet is, hopen we dat ze het bosje gaan gebruiken om te schuilen.
Zo eindigt deze zeer productieve duik na 85 minuten met tevreden gezichten, watermonsters, foto’s, grote verhalen, koffie, koek en een parkeerplaats met heel veel minder auto’s.
Nadat Bart en Jeroen zijn vertrokken haal ik nog een planktonmonster, wat vol zit met roeipootkreeftjes. Die lijken in het witte rijstbakje wel groen te kleuren, maar onder de microscoop zijn ze doorzichtig en soms blauw gekleurd. Wat ziet mijn lodder oog nog meer in het bakje?
Twee groene vlokjes.
Geloof het of niet, maar ja hoor er zitten uiteindelijk twee blauwalg kolonietjes in mijn monster en dat bij 8 graden Celsius!
Dat is wel een planktontrekje van een meter of 20, dus het is eigenlijk niet het vermelden waard, maar het is wel bijzonder gezien de temperatuur. Je zou verwachten dat ze verborgen op de bodem zouden liggen.
Tevens haalde ik uit het riet totaal 55 stuks Mudmasters polsbandjes en nog Ricasa vuurwerk dekseltjes van Mysteryland.
Dat zijn nog even aandachtspuntjes voor de grote evenementenjongens. Wel een pluspunt is dat ze blijven drijven.
